بشر همواره می کوشد تا از تمامی مواهب الهی بیشترین بهره را ببرد و خوشبختانه برای این بیشترین نیز انتهائی قائل نیست.
اگر نعمت بینائی را اوج قله این مواهب بدانیم، بدیهی است که آدمی همیشه در تکاپوی استفاده بهینه از این نعمت بوده و برای رفع کاستی های آن می کوشد و همواره در این خیال است که تمامی امکانات موجود را به بهترین شکل ممکن در خدمت به این نعمت به کار گیرد و ابداع و ساخت تمام ابزار ها و ادوات کمک بینایی حاصل به کارگیری این امکانات و کوشش هاست.
عدسی و عینک های ساده ای که برای بهبود دید انسان، از اوایل قرن گذشته به کارگرفته شد، رفته رفته با بهره گیری از دانش های زیست فیزیک، زیست شیمی، شیمی آلی و ایمنی شناسی و با استفاده از آخرین فن آوری (تکنولوژی) ساخت، می رود تا در آستانه سال 2000، به پیشرفته ترین و متنوع ترین انواع لنز های تماسی و عدسی های داخل چشم تبدیل شود.