تابلوهایی از شاهنامه فردوسی:
شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، حماسهای منظوم بر وزن «فَعولُن فعولن فعولن فَعَلْ/ فَعولْ»، در بحرِ مُتَقارِبِ مثمَّنِ محذوف، دربرگیرندهٔ نزدیک به ۵۰٬۰۰۰ بیت و یکی از بزرگترین و برجستهترین سرودههای حماسیِ جهان است که سرایش آن دستآوردِ دستکم سی سال کارِ پیوستهٔ این سخنسرای نامدار ایرانی است. موضوع این شاهکار ادبی، افسانهها و تاریخ ایران از آغاز تا حملهٔ عربها به ایران در سدهٔ هفتم میلادی است که در چهار دودمان پادشاهیِ پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان گنجانده میشود.
هنگامی که زبانِ دانش و ادبیات در ایران زبان عربی بود، فردوسی، با سرودن شاهنامه با ویژگیهای هدفمندی که داشت، زبان پارسی را زنده و پایدار کرد. یکی از بنمایههای مهمی که فردوسی برای سرودن شاهنامه از آن استفاده کرد، شاهنامهٔ ابومنصوری بود. شاهنامه نفوذ بسیاری در جهتگیری فرهنگ فارسی و نیز بازتابهای شکوهمندی در ادبیات جهان داشتهاست و شاعران بزرگی مانند گوته و ویکتور هوگو از آن به نیکی یاد کردهاند.
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب
تابلوهایی از شاهنامه فردوسی
منبت کاری شده بر روی چوب